O Σισλάουσκας χάνει τη δεύτερη βόλη.
Ο Παπανικολάου πηδάει και πιάνει εύκολα το ριμπάουντ.
Δίνει αμέσως την μπάλα στον Σπανούλη και αυτός την κτυπάει 8 φορές στο έδαφος μέχρι να μπεί στο «ζωγραφιστό» της ΤΣΣΚΑ.
Όταν οι αντίπαλοι πέφτουν πάνω του εκείνος την δίνει (ασίστ) στον Πρίντεζη,που αλλάζει χέρι και με το δεξί την βγάζει στο αντίπαλο καλάθι. Μένουν 0,7 δευτερόλεπτα. Ο Ολυμπιακός είναι Πρωταθλητής Ευρώπης.
Ουρλιαζω.
Εχει γίνει το αδύνατο.
Ουρλιάζω.
Ποιος; Εγώ που είμαι Παναθηναϊκός.
Γίνονται αυτά;
Όχι!
Ξαναρωτάω: Γίνονται;
ΝΑΑΑΙΙΙ! Γίνονται.
Τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει από απολύτως υποκειμενικό, απολύτως αντικειμενικό;
Το ωραίο!
Κι αυτό που όλοι είδαμε (ζήσαμε) ήταν το απόλυτα ωραίο.
Πρέπει να γράψω γρήγορα. Πριν με προλάβουν ο Σκουντής και ο Παπαδογιάννης και γράψουν (φυσικά καλύτερα από μένα) τι έγινε στο παρκέ της Κωνσταντινούπολης.
Πρέπει να τους προλάβω τώρα που΄χω την ευκαιρία καθώς αυτοί τρέχουν για ρεπορτάζ ή πίνουν σαμπάνια μέσα από τη Κούπα.
Ο τελικός μεταδόθηκε σε 187 (αν δεν κάνω λάθος) κράτη ανα τον κόσμο. Δλδ μερικές χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωποι είδαν πώς οι Ελληνες ανέτρεψαν μια υπόθεση που για όλους (ακόμα και για μας ε;) θεωρείτο χαμένη.
Μερικές χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωπο θα σκέφτηκαν:
Ποιος βλάκας θα τολμήσει ποτέ να βγάλει αυτόν τον λαό από την Ευρώπη (ευρωζώνη);
Ποιους;
Τους Πρωταθλητές Ευρώπης;
Διάβαζα ένα αρθρο στο gazzetta.gr PLUS με τίτλο:
«Τη βγάζουμε χωρίς Μνημόνιο;»
Φυσικά! Μα Φυ-σι-κά! Το ερώτημα είναι άλλο:
«Τη βγάζουν αυτοί χωρίς την Ελλάδα;»
Οκτώ φορές κτύπησε την μπάλα στο παρκέ ο Σπανούλης πριν την δώσει στο Πρίντεζη για να την στείλει ο τελευταίος στο καλάθι της ρωσικής ομάδας.
Αλώσαμε την Πόλη;
Βλακείες!
Κάναμε κάτι καλύτερο:
Ουρλιάξαμε όλοι μαζί «ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ»
Ναι, είμαστε Ελληνες και είμαστε εδώ.
Ο Παπανικολάου πηδάει και πιάνει εύκολα το ριμπάουντ.
Δίνει αμέσως την μπάλα στον Σπανούλη και αυτός την κτυπάει 8 φορές στο έδαφος μέχρι να μπεί στο «ζωγραφιστό» της ΤΣΣΚΑ.
Όταν οι αντίπαλοι πέφτουν πάνω του εκείνος την δίνει (ασίστ) στον Πρίντεζη,που αλλάζει χέρι και με το δεξί την βγάζει στο αντίπαλο καλάθι. Μένουν 0,7 δευτερόλεπτα. Ο Ολυμπιακός είναι Πρωταθλητής Ευρώπης.
Ουρλιαζω.
Εχει γίνει το αδύνατο.
Ουρλιάζω.
Ποιος; Εγώ που είμαι Παναθηναϊκός.
Γίνονται αυτά;
Όχι!
Ξαναρωτάω: Γίνονται;
ΝΑΑΑΙΙΙ! Γίνονται.
Τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει από απολύτως υποκειμενικό, απολύτως αντικειμενικό;
Το ωραίο!
Κι αυτό που όλοι είδαμε (ζήσαμε) ήταν το απόλυτα ωραίο.
Πρέπει να γράψω γρήγορα. Πριν με προλάβουν ο Σκουντής και ο Παπαδογιάννης και γράψουν (φυσικά καλύτερα από μένα) τι έγινε στο παρκέ της Κωνσταντινούπολης.
Πρέπει να τους προλάβω τώρα που΄χω την ευκαιρία καθώς αυτοί τρέχουν για ρεπορτάζ ή πίνουν σαμπάνια μέσα από τη Κούπα.
Ο τελικός μεταδόθηκε σε 187 (αν δεν κάνω λάθος) κράτη ανα τον κόσμο. Δλδ μερικές χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωποι είδαν πώς οι Ελληνες ανέτρεψαν μια υπόθεση που για όλους (ακόμα και για μας ε;) θεωρείτο χαμένη.
Μερικές χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωπο θα σκέφτηκαν:
Ποιος βλάκας θα τολμήσει ποτέ να βγάλει αυτόν τον λαό από την Ευρώπη (ευρωζώνη);
Ποιους;
Τους Πρωταθλητές Ευρώπης;
Διάβαζα ένα αρθρο στο gazzetta.gr PLUS με τίτλο:
«Τη βγάζουμε χωρίς Μνημόνιο;»
Φυσικά! Μα Φυ-σι-κά! Το ερώτημα είναι άλλο:
«Τη βγάζουν αυτοί χωρίς την Ελλάδα;»
Οκτώ φορές κτύπησε την μπάλα στο παρκέ ο Σπανούλης πριν την δώσει στο Πρίντεζη για να την στείλει ο τελευταίος στο καλάθι της ρωσικής ομάδας.
Αλώσαμε την Πόλη;
Βλακείες!
Κάναμε κάτι καλύτερο:
Ουρλιάξαμε όλοι μαζί «ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ»
Ναι, είμαστε Ελληνες και είμαστε εδώ.
ΥΓ1. Μπράβο στον Ολυμπιακό! Μπράβο ρε! Ευχαριστώ!
ΥΓ2. Κάποιος επιτέλους πρέπει να τιμήσει αυτους τους δυό τρομερούς φίλους Σέρβους (Ιβκοβιτς και Ομπράντοβιτς) που τόσες φορές μας έχουν κάνει να νιώσουμε τόοοοοσο περήφανοι.
ΥΓ3. Δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον Βασίλη Παπαθεοδώρου που δεν με πήρε μαζί του στην Κωνσταντινούπολη. Χαχαχαχαχαχαχαχα!
ΥΓ4. Κοιτάζω ξανά τον τίτλο που διάλεξα: "Ολυμπιακάρα". Στον λόγο της συνείδησής μου: Δεν πίστευα ποτέ ότι θα τον έγραφα εγώ. Κι όμως τον βάζω με όλη μου την καρδιά. Τον οφείλω άλλωστε στους αναγνώστες μου τους Ολυμπιακούς που τόσο καιρό που γράφω εδώ (μή αθλητικά) κείμενα, ποτέ δεν έβαλαν αναμεσα μας τις οπάδικές μας διαφορές.
(Μάνος Αντώναρος)
πηγή: http://www.gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου